SÜRPRİZ

Bizim çocuğumuz olmaya sen karar verdin ve bize sürpriz yapıp hayatımıza girdin. İyi ki de geldin , belki de sürpriz yapmasan biz hala evli ve çocuksuz kalacaktık. Senin varlığını ilk öğrendiğimiz anda şaşkınlığımızı bir süre gizleyemedik. Bu şaşkınlıkta ilk önce Ece Teyzeni aradım. Sesim artık ona nasıl ulaştıysa "hayırdır noldu" dedi bana. Bende "Ece ben hamileyim " dedim. Öyle bir çığlık attı ki telefonda, telefonu kulağımdan uzaklaştırmak zorunda kaldım. Çünkü kankan Yağız da Ece Teyze'nin karnındaydı. Ve sonra "ben biliyordum kankaların aynı yıl içinde doğacağını" dedi. Çok kısa süren bu şaşkınlık yerine mutluluğa ve sevince bıraktı. İlk işimiz seni görmek için koşa koşa doktora gitmemiz oldu.. Doktorumuz Ahmet Esmer o kadar iyi ve babacan bir insandı ki, iyi ki doktorumuz bu olmuş dedik her zaman. Seni ilk gördüğümüzde elma çekirdeği kadardın ve sadece kalp atışların vardı. Öyle güzel ve dayanılmaz bir duyguymuş ki, keşke daha önce gelseymişsin bile dedik baban ile.
İlk aylar biraz sıkıntılı geçti. Çok midem bulandı, hiçbirşey yiyemez oldum, ne yediysem çıkarır duruma gelmiştim. Bir sabah yine kahvaltı yaptım, arkasından hepsini çıkardım ve başladım ağlamaya. Dedim herhalde büyüyemeyecek benim bebeğim diye. Hemen doktor olan Şeker Anneni aradım. Çok şükür herşeyin normal olduğunu ve bazı bünyelerin böyle olduğunu söyledi Şeker Anne. İçim az da olsa rahatlamıştı. Günler böyle geçiyordu. Ayda bir seni görmeye gidiyorduk, her gidişimiz ayrı bir heyecan. Baban da bende seni çok merak ediyorduk. Doktorumuz iyi ve güzel olan şeyleri söylemeyi sevmezdi. Kötü birşey var mı yok mu diye bakardı hep. Çok şükür çok sağlıklı bir hamilelik geçirdim. Ve tabii bu arada ben yüksek lisans yapıyordum ve araştırma görevlisiydim Ziraat Fakültesinde. Hem karnımda seni büyüttüm, hemde tekmelerinle birlikte tezimi yazdım.